środa, 20 lutego 2013

KULAWIZNA owczarek niemiecki

Domowy poradnik weterynaryjny dla właścicieli psów

Delbert G. Carlson, James M. Giffin

KULAWIZNA
Utykanie, kulawizna jest najczęstszym objawem schorzenia kości lub stawu, ale może być też spowodowana uszkodzeniem nerwu lub mięśnia. Wskazuje na to ból lub osłabienie kończyny. Ustalenie, która z kończyn jest uszkodzona nie zawsze jest proste. Należy dokładnie obserwować poruszanie się psa. Stojąc obciąża on często bolącą lub osłabioną kończynę, a gdy stąpa nią - wykonuje wtedy krótszy krok. Możesz przy tym zauważyć, że pies idąc opuszcza głowę lub zwraca ją w stronę chorej kończyny przy przenoszeniu na nią ciężaru ciała.

Po zidentyfikowaniu chorej kończyny należy spróbować określić miejsce uszkodzenia i jego przyczynę. W tym celu zegnij maksymalnie i wyprostuj wszystkie stawy kończyn, aby sprawdzić, czy uszkodzeniu nie uległ staw lub ścięgno. Następnie delikatnie zbadaj dotykiem kończynę od palców ku górze. Spróbuj zlokalizować miejsce na podstawie reakcji zwierzęcia na dotyk lub lekkie naciskanie. Sprawdź następnie, czy ból pojawia się przy poruszaniu stawem, czy też sygnalizuje uszkodzenie mięśnia (rana kłuta lub uderzenie). Zwróć uwagę, czy chore miejsce nie jest opuchnięte i czy nie zmieniło ono barwy.

Po tych wstępnych ustaleniach weź pod uwagę następujące możliwości schorzeń:

Miejsca objęte infekcyjnym procesem zapalnym są bolesne przy dotyku, zaczerwienione i cieplejsze; często związane to jest z uszkodzeniem skóry. Infekcja stopniowo się rozszerza, a kulawizna nasila. Zwykle stanom zapalnym towarzyszy gorączka.

Skręcenia stawów oraz nadwyrężenia ścięgien i mięśni pojawiają się na ogół nagle. Często towarzyszy im miejscowy obrzęk i odbarwienie skóry. Ból jest niewielki. Nie występuje gorączka. Stopniowo stan ulega poprawie. Zazwyczaj pies ogranicza ruchy chorej kończyny.

Złamania i zwichnięcia połączone są z silnym bólem i niemożnością przeniesienia na tę kończynę ciężaru ciała. Często w takich przypadkach następuje zniekształcenie kończyny oraz chrzęst przy poruszaniu chorą jej częścią. Pojawia się opuchlizna, skóra na skutek upośledzenia krążenia blednie. Zwyrodnieniowe, wrodzone lub metaboliczne choroby kości oraz stawów ujawniają się stopniowo. Nie występuje przy nich miejscowe odbarwienie tkanek. Ból i obrzęk zwykle są umiarkowane. Jeśli osłabienie lub paraliż jednej lub kilku kończyn nie jest efektem urazu, zachodzi podejrzenie choroby rdzenia kręgowego jako przyczyny dolegliwości. Miejscowe stwardnienie tkanki lub obrzęk mogą wskazywać na nowotwór kości. Taką możliwość trzeba brać również pod uwagę, kiedy dorosły pies nie odniósł nigdy żadnych obrażeń, a zaczyna kuleć. Ucisk na guz powoduje różny stopień bólu.

DZIEDZICZNE CHOROBY KOŚCI
Omówiona niżej grupa chorób ma podłoże genetyczne lub dziedziczne, choć dotknięte nią mogą być tylko nieliczne osobniki z potomstwa. Jeśli po dokładnym przebadaniu twojego psa, lekarz weterynarii stwierdzi któreś z tych schorzeń, nie decyduj się na użycie zwierzęcia do rozrodu bez uprzedniej konsultacji.

Nawykowe zwichnięcie rzepki
Zwichnięcie rzepki może być schorzeniem dziedzicznym lub nabytym wskutek urazu. Najczęściej zdarza się u psów ras miniaturowych, ale cierpią na nią też psy większych ras. Rzepka u psów jest małą kością, ochraniającą przednią część stawu kolanowego. Jest odpowiednikiem rzepki ludzkiej. Porusza się w zagłębieniu kości udowej. Czynnikami predysponującymi do przemieszczania się rzepki są: płytkie zagłębienie (płytki rowek) w kości udowej, słabe więzadła i rozluźnienie ścięgien i mięśni, które prostują staw. Rzepka wysuwa się do wewnątrz i na zewnątrz. Objawem przemieszczania się rzepki jest utrudnienie w rozprostowaniu kolana, ból w stawie kolanowym i kulawizna. Guz piętowy zwrócony jest na zewnątrz, a palce do wewnątrz (odwrotność postawy krowiej). Diagnozę potwierdza się poprzez poruszanie stawem kolanowym i rzepką do wewnątrz i na zewnątrz.

Postępowanie: Zwichnięcie rzepki wymaga zabiegu chirurgicznego polegającego na pogłębieniu rowka (zagłębienie w kości udowej) i przywróceniu poprzedniej pozycji ścięgna.

Luźny staw skokowy
Schorzenie to, obejmujące jedną lub dwie pęciny, spowodowane jest obluzowaniem struktpodtrzymujących staw. Częściej występuje u psów ze stromym kątowaniem tylnych kończyn. Dolegliwość ta na ogół nie jest bolesna, ale wpływa na ruchliwość i zwinność psa, i może prowadzić do zapalenia stawu. Objawem luźnego stawu skokowego jest przyjmowanie przez psa będącego w ruchu nadwyprostnej pozycji stawu skokowego, co powoduje nierówny chód. Poruszanie stawem ujawnia rozluźnienie więzadeł. Kiedy staw jest wyprostowany, występuje zwiększona ruchomość zarówno w przód, jak i na boki. Postępowanie:Wczesne unieruchomienie stawu za pomocą szyny lub łubek (lub ograniczenie ruchu poprzez przetrzymanie psa w specjalnej klatce) może u niektórych szczeniąt odwrócić proces chorobowy. Choroba jest dziedziczna w niektórych liniach hodowlanych. Ograniczyć jej występownie może wyłącznie chorych psów z hodowli.

Enostoza - "kulawizna wędrująca"
Jest to choroba atakująca szczenięta w wieku pomiędzy 5 a 12 miesiącem. Należy ją podejrzewać, kiedy szczenię zaczyna nagle, bez przyczyny urazowej utykać. Choroba występuje często u psów spoktewnionych ze sobą, co wskazuje jej dziedziczny charakter. Najczęściej atakuje owczarki niemieckie i dobermany. Przyczyny jej są nieznane. Charakterystyczną cechą tego schorzenia jest przechodzenie bólu i kulawizny z jednego miejsca na drugie w ciągu kilku tygodni lub miesięcy. Chorobie często towarzyszy gorączka, zwiększenie liczby granulocytów eozynochłonnych w obrazie krwinek białych oraz zanik mięśni. Ucisk na trzon kości długiej, dotkniętej chorobą wywołuje ból. Na zdjęciu rentgenowskim widoczne jest charakterystyczne zwiększenie spoistości (gęstości) kości długiej.

Postępowanie: Ponieważ przyczyna schorzenia jest nieznana, leczenie ma na celu złagodzenie bólu kości (potrz: zapalenie stawów). U większości psów choroba mija samoistnie, ale przy ciężkich objawach zwierzę może nigdy nie powrócić do poprzedniej kondycji i dawnej sprawności.

CHOROBY METABOLICZNE KOŚCI

Wtórna żywieniowa nadczynność przytarczyc
Choroba ta spowodowana jest przez niedobór wapnia lub witaminy D w pokarmie. Może ja wywołać także nadmiar fosforu. Żywieniowa nadczynność przytarczyc występowała często w czasach, gdy popularne było żywienie psa "samym mięsem", bez wzbogacania diety i podawania witamin. Zarówno niedobór wapnia, jak nadmiar fosforu pobudza gruczoły przytarczyc do nadmiernego wydzielania hormonu, co w konsekwencji powoduje pobieranie wapnia z kości i osłabianie jej struktury. Niedobór witaminy D również bywa przyczyną tego schorzenia, ponieważ odgrywa ważną rolę w absorpcji wapnia przez organizm z przewodu pokarmowego.

Poniżej określone są dawki wapnia, fosforu i witaminy D, pokrywające dzienne zapotrzebowanie organizmu rosnących szczeniąt:

Witamina D: 24 jednostki na 1 kg wagi ciała
Wapń: 640 mg na 1 kg wagi ciała
Fosfor: 540 mg na 1 kg wagi ciała
zapotrzebowanie organizmu dorosłego psa na te składniki wynosi dokładnie połowę powyźszych dawek.


Wooden box Wooden caskets, also known as a chest or a wooden box, which can be used as a decoration of our home, the purpose is to store jewelry, keys or other items. The boxes are produced in various sizes, so everyone will find something for themselves. Natural or painted light oak or mahogany. Lockable with a key or a latch.

Aby osiągnąć pożądany stosunek wapnia do fosforu w organizmie - 1,2 : 1 -dieta psa musi zawierać oba te składniki dokładnie w takich właśnie proporcjach. Większość znajdujących się w sprzedaży pokarmów dla rosnących szczeniąt zapewnia odpowiednie stężenie obu składników. Niedobór wapnia w organizmie psa może powstać na skutek karmienia go głównie mięsem, bez dodatkowych witamin i odzywek, podawanie mu tylko pokarmu warzywnego, żywienia psa pieczywem zbożowym, "resztkami ze stołu" (zwłaszcza, że ich składnikiem są często tylko same warzywa). Pies jest zwierzęciem mięsożernym, dieta mięsna jest dla niego jak najbardziej naturalna. Mięso jest jednak pokarmem zawierającym znaczne ilości fosforu, dlatego niezbędne jest uzupełnianie ilości wapnia w diecie przez podawanie preparatów wapniowych. Objawy chorób układu kostnego u szczeniąt to: kulawizna, niechęć do ruchu, bolesność kości, zahamowanie wzrostu i samoistne (spontaniczne) złamania kości. U starszych psów zwykle pierwszym objawem jest choroba przyzębia. Następuje ścienienie Kości szczęk i odsłonięcie korzeni zębów. Zęby obluzowują się i wypadają. Nieleczenie wtórnej żywieniowej nadczynności przytarczyc może doprowadzić nawet do śmierci zwierzęcia Postępowanie: Przede wszystkim trzeba zmienić sposób odżywiania psa. Najlepiej dawać mu gotowy, dostępny w sprzedaży pokarm wysokiej jakości, którego składniki są już odpowiednio skomponowane. Pokarm przeznaczony dla szczeniąt powinien zawierać wszystkie składniki potrzebne dla ich prawidłowego rozwoju. Jeśli tak jest on reklamowany, to można nim spokojnie karmić szczenięta. Węglan wapnia powinno się dodawać do pożywienia wówczas, kiedy nie może on na skutek zaawansowanej choroby przyzębia lub silnego przyzwyczajenia do starej diety, pobrać z pokarmem potrzebnych organizmowi składników w odpowiednich proporcjach. trzeba uważać, żeby nie podawać psu zbyt dużej ilości wapnia; przedawkowanie spowodowałoby pogorszenie stanu zwierzęcia. Do pokarmu powinno się dodawać witaminę A+D, ale tylko w ilościach odpowiadających normalnemu zapotrzebowaniu organizmu.

Przedawkowanie witamin
Wiele osób sądzi, że organizm gwałtownie rosnącego szczenięcia potrzebuje dodatkowych odżywek witaminowych i mineralnych. Gotowe pokarmy dla psów, dostępne w sprzedaży i produkowane przez znane, sprawdzone firmy, zapewniają szczenięciu wszystkie potrzebne do jego prawidłowego wzrostu i rozwoju witaminy i składniki mineralne. Jeśli szczenię lub młody pies chętnie je, na pewno jego rozwój będzie przebiegał prawidłowo. Podawanie rosnącemu zwierzęciu dodatkowych witamin i odżywek mineralnych wcale nie przyczyni się do jego lepszego wzrostu i zwiększenia masy kostnej. Jeśli organizm psa będzie pobierał więcej witaminy D, fosforu i wapnia niż wymaga tego normalne zapotrzebowanie, może to wywrzeć niekorzystny wpływ na jego wzrost i rozwój. Przekarmienie psa i przedawkowanie witamin zgodnie z tym, co opisano wcześniej, może spowodować zaburzenia (schorzenia) układu kostnego podobne do hipertroficznej dystrofii kości. Dodawanie do pokarmu dodatkowych odżywek witaminowych i mineralnych może być wskazane w przypadku szczeniąt szybko rosnących, które są "niejadkami". Jeśli masz problemy ze swoim psem, skonsultuj się z lekarzem weterynarii.

Opis przypadku choroby :  kulawizna